Behind Big Picture: Yvette Govaart

Behind Big Picture’ is een reeks van interacties met de ervaringen, motivaties en werken van onze teamleden. Via dit medium zullen we thema’s aansnijden die opdoemende vragen stellen aan de bouwsector en hoe we als Big Picture stappen kunnen ondernemen om hierop in te spelen. Laat ons weten wat je denkt via info@bigpicturecompany.nl of stuur ons een reactie hieronder.

Wat zijn de verschillende wegen die je hebt bewandeld en hoe draagt dat nu bij aan het opbouwen van een praktijk als Big Picture?

Als professional dagelijks omringt door een wereld met vele uitdagingen, vind ik het belangrijk om mijn werk zo vorm te geven dat het bijdraagt aan oplossingen voor die uitdagingen. Ik heb altijd een behoefte gehad om daarin mijn eigen koers te bepalen en dat af te zetten tegen ontwikkelingen die ik zie in de wereld om me heen. In mijn eerste baan na de universiteit heb ik in loondienst gewerkt. Hoewel het een bureau was dat veel vrijheden had, heb ik het lastig gevonden niet zelf aan het roer te staan. Ik heb toentertijd onbewust, maar altijd een drang gehad om waar ik mijn tijd en energie aan besteedde in overeenstemming te laten zijn met mijn overtuigingen. Gaandeweg kwam ik er, al doende, achter dat werken voor een bedrijf waar ik niet zelf aan het roer stond, niets voor mij was. Ik nam ontslag, en sprong in het diepe; ik ging zelf ondernemen. Eerst als ZZP-er, later als oprichter van COUP. COUP heeft zich ontwikkeld tot een mooi bureau met getalenteerde en gedreven mensen. Het afgelopen jaar kwamen we als partners van COUP tot de conclusie dat we qua ambitie niet helemaal op dezelfde lijn zaten en besloten we uit elkaar te gaan zodat we elkaar de ruimte konden geven te ondernemen op een manier en in een praktijk die ons allen beter past. Dat was geen makkelijk besluit, maar, terugkijkend, wel een goed besluit.

It's not where you've been.. it's where you're going — *It’s not where you’ve been.. it’s where you’re going*

Loslaten betekent ook dat er ruimte ontstaat. Ik ben nu met mijn mede-oprichters van Big Picture de structuur van Big Picture aan het vormgeven. Het is geweldig dat ik partners heb die mijn overtuigingen delen. Het lukt ons om de structuur van ons bedrijf zodanig vorm te geven dat onze missie centraal staat. Daar ben ik trots op en dat geeft me het gevoel dat we een bedrijf bouwen dat er echt toe doet. (lees hier meer over het opzetten van een steward-owned bedrijf)

Waar haal je inspiratie vandaan voor ideeën die de grenzen verleggen?

Uit van alles, tentoonstellingen, films, reizen, artikelen, boeken. Ik ben altijd breed georiënteerd geweest en probeer elementen vanuit verschillende disciplines aan elkaar te verknopen of ervan te leren. Zo las ik van de zomer David Graeber en David Wengrow’s ‘The Dawn of Everything’. Dit boek werpt, vanuit een antroposofisch en geschiedkundig perspectief, een aantal relevante vragen op.

Als er grote maatschappelijke uitdagingen zijn, zijn er altijd boeken die terugkijken naar de menselijke geschiedenis om te analyseren hoe we hier gekomen zijn. Wat ik interessant vind aan dit boek is dat we altijd aannames hebben gedaan over hoe onze samenlevingen zich hebben ontwikkeld en hoe we ons als maatschappij hebben georganiseerd. Deze aannames worden als feiten gepresenteerd op scholen. Ik vind het belangrijk om werk te lezen dat vraagtekens stelt bij dit soort aannames en me vernieuwd perspectief biedt. Dit stemt me hoopvol in die zin dat we wel degelijk een keuze hebben in hoe we onze samenleving willen inrichten en hoe we willen handelen en niet overgeleverd hoeven te zijn aan “zo hebben we het altijd gedaan”.

Hoe dit verband houdt met mijn dagelijkse werk?

Het boek speelt met het idee van ‘Integraal en contextueel denken’ door ons eraan te herinneren dat het erg arrogant van ons is om duizenden jaren geschiedenis samen te vatten in reductionistische denkwijzen om het maar makkelijker te kunnen duiden. Evenzo zijn wij als ontwikkelaars niet meer alleen maar bezig met het ontwikkelen van gebouwen in een stad. Wij proberen de levens- en omgevingskwaliteit van de gebruikers van de gebouwen en de omgeving te verbeteren. Het is meer gemeenschaps- en sociaal gerelateerd dan puur gebouw gerelateerd.

Hoe raar is het eigenlijk dat we als maatschappij hebben toegestaan dat er ontwikkelaars gebouwen hebben gerealiseerd die daarbij vooral winstbejag voor ogen hadden en te weinig oog voor duurzame kwaliteit van gebouw en omgeving? Evenzo bijzonder is dat de overheid daaraan heeft meegedaan en het systemisch gek genoeg nu vaak een belemmering vormt omdat er moet worden afgeschreven op gepercipieerde waarde; terwijl het sociaal-maatschappelijk en ecologisch belang wel kan worden nagestreefd. Sturingsmodellen zijn verkokerd ingericht om de complexiteit het hoofd te bieden, maar staan oplossingen in de weg omdat het geheel niet meer wordt overzien; het belang van het grotere plaatje: Big Picture.

Verwondering loont…

Gaandeweg heb ik geleerd dat verwondering waardevol is. Ik kan me nog een hele specifieke gedachte herinneren tijdens de economie-les op de middelbare school “hoe kan het dat economische modellen altijd maar uitgaan van groei, dat is toch niet volhoudbaar?” Op die vraag kreeg ik niet echt een antwoord en ik hield mijn gedachten maar bij me. Járen later stelde ik dezelfde vraag tijdens mijn MBA opleiding. Ook toen: geen bevredigend antwoord. Natuurlijk begreep ik tijdens mijn middelbare school nog niet de complexiteit, importantie en de relevantie van die vraag. Inmiddels wordt dit een gelukkig steeds beter gedragen maatschappelijk standpunt; dat groei niet oneindig is en, belangrijker, niet een doel op zich is. Ongelukkig genoeg zijn vele ondernemingen en systemen georganiseerd rondom de idee van oneindige groei; we moeten nu heruitvinden hoe we ons kunnen verhouden tot het besef dat dat geen houdbare doelstelling is.

Een andere – bijna kinderlijke – gedachte die ik had toen ik bouwkunde ging studeren: “is het eigenlijk niet heel raar dat er bij gebouwen die verouderd zijn of die haar functie hebben verloren er onmiddellijk gedacht wordt aan sloop – nieuwbouw? Ook wel raar dat er geprefabriceerde onderdelen helemaal uit China worden verscheept”. Pas heel veel later besefte ik me dat de logica van zorgvuldig omgaan met middelen een basis vormde waar ik me later in zou vastbijten: circulaire economie.

The perfect storm

Het lijkt wel alsof zich nu een perfect storm afspeelt; zowel in mijn kleine persoonlijke omgeving als in de wereld. We zijn als maatschappij aan het leren dat we het moeten doen met verminderde zekerheden. Des te belangrijker om te sturen op brede waarden; die goed doen. Ik vind het geweldig dat ik partners heb die datzelfde voorstaan. Als missie hebben we geformuleerd dat we met ons bedrijf sturen op sociaal-maatschappelijke, ecologische én economische waarden. Geen loze PR-kreet voor op de website; maar een leidend motief waarop we alle besluiten toetsen. Onze golden-share stichting krijgt de macht om af te dwingen dat de missie wordt nagestreefd; statuten die ook voor ons als oprichters onaantastbaar zijn. Daarmee zetten we een breder belang voor een economisch eigenbelang. Ik glim van trots als we tegen elkaar zeggen dat dit de basis is voor de formele oprichting van Big Picture.